South-West Australia

En hier ben ik dan weer. Er is al weer een hele tijd verstreken sinds mijn laatste verhaal, dus ik zal jullie nu weer bijlichten!

08-02-09
Vandaag is een rustige dag. Niet zo gek ook, want het is Zondag. Behalve twee keer naar de kerk, verder niet bijzonder veel gedaan. Dus ik ga snel verder met de volgende dag!

09-02-09
Vandaag was het de bedoeling dat we de berg 'Bluff Knoll' gingen beklimmen. De berg ligt in de Stirling Ranges en is ongeveer 1095 meter hoog. Voor meer informatie: http://en.wikipedia.org/wiki/Bluff_Knoll. Maar genoeg over de berg zelf.
De bedoeling was dus dat we die berg gingen beklimmen, maar omdat één van ons niet lekker was, besloten we dat maar uit te stellen tot de volgende dag. In plaats daarvan, gingen Annelies en ik alles klaar maken voor ons vertrek. Zaterdag zouden we vertrekken en naar Armadale (een buitenwijk van Perth) gaan, om daar het weekend door te brengen bij de familie Koens. Waar ik dus al eerder heb geslapen. Het was dus belangrijk dat we twee plaatsen in de bus gingen reserveren, die ons daar gaat brengen. Verder zijn we ook nog naar een reisbureau geweest, om vliegreizen te boeken. Ik vertrek maandag met het vliegtuig naar 'Ayers Rock' (Uluru), en Annelies vliegt die maandag naar Sydney! Het grappige is dat ik voor een afstand die maar de helft is als die van Annelies, zowat het dubbele kwijt ben. Maar goed, de Uluru moet je gewoon gezien hebben, vind ik!

10-02-09
Deze dag gingen we dus wel de berg 'Bluff Knoll' beklimmen. Maar voor mij was het niet echt een pretje. Ik heb soms nogal last van mijn rug. Geen idee wat het is, maar op de een of andere manier kan ik dan nauwelijk meer lopen. Dat noodlot sloeg dus toe! Het was niet zo erg als normaal, dus ik besloot om toch maar gewoon mee te gaan en de tocht te wagen. Het de tocht was redelijk inspannend, maar prima te doen. Vooral het uitzicht dat je onderweg, en vooral op de top had, was super! Je kon de zee zien liggen. De toch duurde in totaal zo'n 3 uur. Dus dat viel wel mee. Maar toen we weer thuis waren, merkte ik al gauw dat het niet zo goed voor mijn rug was geweest. Wat nog extra zuur was, is dat ik die avond eindelijk weer eens zou gaan voetballen, met een lokaal voetbal team. Maar dat ging dus ook niet door. Helaas. Maar de klim had ik voor geen goud willen missen!

11-02-09
Vandaag was weer een van die ouderwetste luie dagen. We besloten om naar 'Little Beach' te gaan. Dat is een ontzettend mooi strand, een eindje rijden van Albany. Het leuke van dat strand is, dat er haast geen mensen komen, dus je kan lekker genieten van de rust en de omgeving. De golven waren wel groot. Soms wel zo'n twee meter denk ik. En ze zijn sterk, dat heb ik geweten!! ;). Ik ben bijhoorlijk gedumpt, om het zo maar te noemen. Zodra zo'n golf je te pakken heeft, kom je er niet snel meer weg. Maar goed, weer een ervaring erbij ;).
In iedergeval ben ik wel lekker bruin geworden! Hoe gaat dat in Nederland?? ;).

12-02-09
Overdag deden we niet veel. Lang uitgeslapen, en heb ik zelf een beetje rustig door het centrum gefietst. Maar die avond heb ik iets gedaan, waarvan ik nooit gedacht had dat ik dat ook zou meemaken, laat staan doen!! Benieuwt wat het is?.......
Ik ben wezen Kangeroe schieten.
Je hoort het goed, Kangeroe schieten. In Nederland hoor je alleen maar leuke verhalen over de kangeroes over hoe leuk ze zijn. Maar ze schijnen hier soms echt een probleem te zijn. Ze vernielen de hekken van de boederijen, waardoor het vee kan ontsnappen. En ze eten al het gras op. Wat de meeste mensen ook niet weten, is dat er nu veel meer Kangeroes zijn, als 200 jaar geleden, toen de eerste mensen aankwamen. Het is dus niet echt zo'n bedreigde diersoort als je zou verwachten. Maar natuurlijk worden ze niet zomaar bij honderden afgeslacht. Nee, af en toe worden er een paar geschoten, om zo de populatie een beetje in te dimmen. Maar goed, ik, Annelies en Annette zijn dus mee geweest op jacht. Het jagen op Kangeroes gebeurt hier 's avond, omdat het nogal nachtdieren schijnen te zijn. We gingen naar een Oom van Annette toe, die op een Farm een eindje buiten Albany woont. Samen met hem en zijn zoon gingen we met een SUV het land op, op zoek naar Kangeroes. Het was niet moeiljk ze te vinden, ik denk dat we er wel meer dan 50 hebben gezien, en soms ook redelijk dichtbij. Maar we hebben ze niet allemaal geschoten. In totaal maar twee! Je moet namelijk ook rekening houden met wat je daarna met de beestjes gaat doen. Ik mocht zelf ook nog schieten. Maar of mijn schot raak is zullen we nooit weten. Kangeroes kunnen soms wel 1000 meter verder spring nadat ze zijn geraakt, en de mijne sprong direct na het schot weg en verdween in het bos. Alleen met een Perfecte Headshot gaan ze gelijk neer. Wat we met de twee kangeroes deden, is ook niet bepaald smakelijk. Niet de hele kangeroe is te eten, dus we sneden de alleen de achterpoten eraf, en lieten de rest liggen, als voer voor de vossen en vogels. De poten namen we mee. Na een jacht van zo'n 1,5 uur kwamen we weer bij de farm aan. De oom van Annette snee het eetbare vlees van de poot af, en gaf dat aan ons mee. Ik denk dat we dat morgen gaan opeten!

13-02-09
En vandaag is het alweer vrijdag. Mijn laatste dag bij de familie Ten Brinke. Vanavond hebben we nog een afscheidsfeest van Annette, want die gaat vanaf Maandag op kamers, dus dat is wel gezellig! En dat is het morgen afscheid nemen, en op de bus naar Armadale stappen.

En dit waren al weer mijn belevenissen van de laatste dagen. Zoals je kan lezen, heb ik alweer het nodige mee gemaakt. Ik vond het erg leuk om bij de familie Ten Brinke te verblijven, maar op een gegeven moment moet je weer verder, wil je nog wat van het land zien. Wat verder ook wel grappig was, is dat ik gisteren (12-02-09) ben gebelt door een buurvrouw van mij, die een werkadresje voor mij had gevonden in de buurt van Townsville, Queensland. Dat ligt in het Noord-Westen. Dus waarschijnlijk ga ik daar een week of twee aan de slag, en heb ik toch nog gewerkt in Down-Under. Verder vertrek ik heel waarschijnlijk na mijn bezoekje aan de Uluru naar een plaatsje vlak onder Melbourne. Daar heb ik via de familie Beunk (mijn goeie teamaatje) ook een adresje gekregen. Dus ik ga daar eventjes op bezoek! En natuurlijk zou ik ook nog erg graag naar Nieuw-Zeeland gaan, maar eerst Ayers-Rock.
Ik hoop dat jullie een beetje genoten hebben van mijn verhaal, en iedereen nogmaals harstikke bedankt voor alle leuke reacties op mijn vorige verhaal.

Cheers,
Robin.

Oja, nog eventjes een mededeling. De foto's van de jacht zelf, zet ik niet op internet. De foto's zouden voor verkeerde doelen gebruikt kunnen worden, en sommige zijn nogal schokkend. Maar als je die echt wilt zien, moet je maar eens langs komen zodra ik thuis ben, en kan ik ze alsnog aan je laten zien!